لازم به یادآوریست که ابتدا با مطالعه فصل دوم، بخش صادقانه با زرتشت را خوانده باشید.یکی از مباحثی که در دین زرتشت مورد بحث مخالفان این دین قرار گرفته،ازدواج با محارم می باشد که زرتشتیان نیز به آن انتقادات پاسخ داده اند.اینک برای تشریح و توجیه این مطلب و روشن شدن موضوع ابتدا لغت مورد بحث را معنی کرده سپس منشا و ماخذ این حکم را نشان می دهیم و به شرح عقاید مخالف و موافق می پردازیم.اینطور که عموم آن را پذیرفتند،این بوده که ازدواج با محارم اصطلاح آن در زبان اوستایی خئیتو وداثا و در زبان پهلوی خوَ یتوَدَثَه و در پارسی ختوت تلفظ شده است.لفظ خئیتو وداثای اوستایی از دو کلمه خئیتو)و(داثا ترکیب شده است.لفظ خئیتو که به معنی خویش و خود است و داثا از مصدر ود گرفته شده که به معنی ازدواج است.که میتوان ازدواج با خویش،خویشتن یا ازدواج با خود معنی کرد که با طول زمان و انتقال این معنی به پهلوی و پارسی به ازدواج با خویشاوند و خویشاوند نزدیک نسبت داد.غرض ازاین کار را پاک نگاه داشتن نسبت و نژاد و همچنین حفظ ثروت در میان خانواده دانسته اند. اما نام خیتووداثا که در اوستا کنونی برده شده خیتووداثا را زرتشتیان پیشنهاد میکند که بیشتر اینان در زمان ساسانیان مطرح شده است.حتی هیونک تسیانک چینی می گوید که ازدواج ایرانیان بسیار آشفته و پیچیده است . بنابر شواهدی که موجود است در دوران هخامنشیان نیز این عمل برای کمبوجیه آورده شده است که آن را جلوتر توضیح خواهیم داد.

بقیه در ادامه ی مطلب :